Υπολογίζεται ότι 40% των γυναικών θα εμφανίσουν συμπτώματα ουρολοίμωξης τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους, και από αυτές το 20-30% θα ταλαιπωρηθεί από περισσότερα του ενός επεισόδια.  

 

Οι ουρολοιμώξεις είναι πιο συχνές στις γυναίκες από ότι στους άνδρες λόγω διαφορών στην ανατομία, ενώ εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα στις σεξουαλικά ενεργείς γυναίκες, στην εγκυμοσύνη, μετά από κάποια χειρουργική επέμβαση, στις γυναίκες με σακχαρώδη διαβήτη και στην εμμηνόπαυση.

​

Οι ουρολοιμώξεις προκαλούνται συνήθως όταν βακτήρια εισέλθουν στην ουροδόχο κύστη, διάμεσου του κόλπου και της ουρήθρας, και πολλαπλασιαστούν με αποτέλεσμα τη λοίμωξη που μπορεί να εντοπίζεται στην κύστη (κυστίτιδα), την ουρήθρα (ουρηθρίτιδα)  ή τα νεφρά (πυελονεφρίτιδα). Το πιο κοινό μικρόβιο που προκαλεί ουρολοίμωξη είναι το κολοβακτηρίδιο (E.Coli), το οποίο υπο φυσιολογικές συνθήκες διαβιεί στο παχύ έντερο.

​

Τα συμπτώματα της ουρολοίμωξης ποικίλλουν ανάλογα με το αν αυτή εντοπίζεται στο κατώτερο ουροποιητικό σύστημα (ουρήθρα, ουροδόχος κύστη) ή αν έχει προσβάλλει τα νεφρά. Στην πρώτη περίπτωση η γυναίκα εμφανίζει έντονη έπειξη προς ούρηση ακόμη και με σχεδόν άδεια κύστη, αίσθημα πόνου ή/και καύσου κατά την ούρηση, καθώς και πόνο ή πίεση στο κατώτερο μέρος της κοιλιάς. Μερικές φορές τα ούρα αποκτούν ένα θολό χρώμα και μια έντονη οσμή. Στην περίπτωση που οι λοίμωξη επεκταθεί στα νεφρά, τότε η συμπτωματολογία είναι πιο έντονη με πόνο στη μέση, πυρετό με ρίγος, ναυτία και εμέτους. Πρέπει να σημειωθεί ότι μερικές γυναίκες με ουρολοίμωξη δεν εμφανίζουν καθόλου συμπτώματα.

​

Η διάγνωση  της ουρολοίμωξης στηρίζεται στο ιστορικό και τα συμπτώματα, ενώ η επιβεβαίωση θα γίνει από τον ιατρό μέσω απλών εξετάσεων (γενική εξέταση και καλλιέργεια ούρων), που δίνουν αποτελέσματα μέσα σε 24-48 ώρες. Σε περιπτώσεις ουρολοιμώξεων που εμμένουν ή υποτροπιάζουν σε σύντομο χρονικό διάστημα, μπορεί να απαιτηθεί υπερηχογράφημα ουροδόχου κύστης – ουρητήρων – νεφρών ή και κυστεοσκόπηση (εξέταση της ουροδόχου κύστης με κάμερα) ώστε να αναζητηθούν πιθανά ανατομικά αίτια των ουρολοιμώξεων.

​

Η θεραπεία της ουρολοίμωξης γίνεται με τη λήψη μεγάλης ποσότητας νερού (> 8 ποτήρια) ώστε να επιτευχθεί αραίωση των ούρων και σύγχρονη χορήγηση αντιβιοτικών για 3-5 ημέρες. Επιπρόσθετα συνιστάται η λήψη μαγειρικής σόδας με σκοπό τη μείωση της οξύτητας των ούρων που θα κάνει λιγότερο επώδυνη την ούρηση. Σε περιπτώσεις επιπλεγμένης ουρολοίμωξης, όπως για παράδειγμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή σε διαβητικές γυναίκες, συνιστάται η λήψη αντιβιοτικών για μεγαλύτερο διάστημα που φθάνει τις 10-14 ημέρες. Όταν η ουρολοίμωξη έχει προσβάλει τα νεφρά, μπορεί να απαιτηθεί εισαγωγή στο νοσοκομείο για τη χορήγηση αντιβιοτικής αγωγής ενδοφλεβίως.

​

Τέλος, η θεραπεία των καθ’έξιν ουρολοιμώξεων περιλαμβάνει τη συνδυασμένη λήψη περισσοτέρων του ενός αντιβιοτικών καθώς και τη μακρόχρονη χορήγηση χαμηλής προφυλακτικής δόσης αντιβιοτικών έως και 6 μήνες, ενώ χρήσιμη είναι σε αρκετές περιπτώσεις η άπαξ χορήγηση αντιβίωσης μετά από κάθε σεξουαλική επαφή.

​

Ως μέτρα προφύλαξης κατά των ουρολοιμώξεων προτείνονται η λήψη άφθονων υγρών (κυρίως νερού) καθώς και βιταμίνης C και cranberry που εμποδίζουν των πολλαπλασιασμό των μικροοργανισμών στην κύστη. Χρήσιμες είναι επίσης ορισμένες οδηγίες υγιεινής που αφορούν στην αποφυγή χρήσης καλλυντικών προϊόντων στην ευαίσθητη περιοχή, στο άδειασμα της κύστης πριν και αμέσως μετά τη σεξουαλική επαφή, καθώς και στη χρήση βαμβακερών εσωρούχων που απομακρύνουν την υγρασία και κρατούν την περιοχή στεγνή.